Tek bir oyun sonra kalkıp gidersin..
Sen her zaman risk almayı seversin
Ben inerken en dibe ağır ağır
Sen hep ilk günkü gibisin
Oyunun adı aşk,kan ve gül
Sen katilsin ben maktül
Çek hançerini son kez öp ve beni öldür!
Oyun falan oynamayın arkadaşlar, bu işlerde oyun die bişi olmuyo işin sonu katil&maktül'e dönüo. Oyun die eğlence die başlıosun sonrası hazin oluo. halbuki ne luzumu var otur uslu uslu, rahat mı batıo be kardeşim...
Her neyse aslında başka bişi yazıcaktım bu aralar rüyamda o kadar çok onu görüyorum ki bu durum beni çok rahatsız etmeye başladı, hayır arayamıorum da acaba bişiyimi var die..Rüyalarda hep aynı ne hikmetse, bu bize gelio öyle uzak uzak oturuo sessiz sessiz, hep de bi bavulu oluo her an gidecekmiş modunda...yada bi yerden gelip bir yere giderken konaklamış havasında...ve asla iki çift laf edemiyoruz etrafta hep başkalarıyla ilgili telaşlar oluo rüyada.
Bilmiyorum neden böyle oluo ya. Ben ona çok aşıktım onla birlikte daha önce hiç aşık olmadığımı anlamıştım, yanı daha öncekileirn hiç birisinin aşk olmadığını anlamıştım. Hiç birinde bu kadar aşk,ihtiras, öfke, kıskançlık, tutku, özlem,zaman zaman nefret yoktu... Belki de bu duyguların gücü bi türlü kavuşamamaktan da kaynaklanıo olabilir. Bilemiyorum.... Ama tüm bunların ötesinde acaip iyi arkadaştık biz. Benim hiç bu kadar samimi olduğum bi karşı cinsten arkadaşım olmamıştı o güne dek. Çünkü sınırlarım vardır benim, kurallarım vardır. Belki de o yuzden hayatım dikenli tellerle çevrili... Ama onda tüm bu teller bu sınırlar kalktı.
Başlarda hiç de samimi değildik, acaip suratsız bi tipti, sürekli çatık kaşları, sert havaları vardı. bEN kendimle inatlaşıp bu çocuğu çözeceğim demiştim. sonra birden sankı birbirini yıllardır tanıyan iki dost oluverdik, o anlattı ben dinledim ben anlattım o dinledi. O dönemki sıkıntılı durumları kız arkadaşlarımla da erkek arkadaşımla da paylaşamıyordum çünkü sadece ona anlatabiliyordum. neyse,, neyse... neyse... oyunla başladı, arkadaşlığa dönüşüp biz anlamadan aşka dönüştü... İşte şimdilerde aşkından ziyade arkadaşlığını özler oldum, önceden ne karar alacak olsam ne sorunum olsa hemen buna sorar fikir alırdım, veya çok güzel bişi olsa ilk buna anlatırdım yoksa içime sinmezdi. Ama şimdi bunların hiç birini yapamıorum. O çokk uzaklarda, ve hayattlarımız çok farklı, artık iki muuzur genç çocuk değiliz.. Tanrı bildi de uzak şehirlere attı ikimizi, Tanrı gördü...
Bazen diyorum ki keşke bu yaşananların hiç biri olmasaydı da biz çok iyi arkadas olarak kalsaydık, her sorunumuzu, mutluluğumuzu birlikte paylaşsaydık, birlikte gezip dolaşsaydık... ne var dı oyun oynayacak ne vardı her şeyi bozacak bilmiorum ki................................
Her neyse aslında başka bişi yazıcaktım bu aralar rüyamda o kadar çok onu görüyorum ki bu durum beni çok rahatsız etmeye başladı, hayır arayamıorum da acaba bişiyimi var die..Rüyalarda hep aynı ne hikmetse, bu bize gelio öyle uzak uzak oturuo sessiz sessiz, hep de bi bavulu oluo her an gidecekmiş modunda...yada bi yerden gelip bir yere giderken konaklamış havasında...ve asla iki çift laf edemiyoruz etrafta hep başkalarıyla ilgili telaşlar oluo rüyada.
Bilmiyorum neden böyle oluo ya. Ben ona çok aşıktım onla birlikte daha önce hiç aşık olmadığımı anlamıştım, yanı daha öncekileirn hiç birisinin aşk olmadığını anlamıştım. Hiç birinde bu kadar aşk,ihtiras, öfke, kıskançlık, tutku, özlem,zaman zaman nefret yoktu... Belki de bu duyguların gücü bi türlü kavuşamamaktan da kaynaklanıo olabilir. Bilemiyorum.... Ama tüm bunların ötesinde acaip iyi arkadaştık biz. Benim hiç bu kadar samimi olduğum bi karşı cinsten arkadaşım olmamıştı o güne dek. Çünkü sınırlarım vardır benim, kurallarım vardır. Belki de o yuzden hayatım dikenli tellerle çevrili... Ama onda tüm bu teller bu sınırlar kalktı.
Başlarda hiç de samimi değildik, acaip suratsız bi tipti, sürekli çatık kaşları, sert havaları vardı. bEN kendimle inatlaşıp bu çocuğu çözeceğim demiştim. sonra birden sankı birbirini yıllardır tanıyan iki dost oluverdik, o anlattı ben dinledim ben anlattım o dinledi. O dönemki sıkıntılı durumları kız arkadaşlarımla da erkek arkadaşımla da paylaşamıyordum çünkü sadece ona anlatabiliyordum. neyse,, neyse... neyse... oyunla başladı, arkadaşlığa dönüşüp biz anlamadan aşka dönüştü... İşte şimdilerde aşkından ziyade arkadaşlığını özler oldum, önceden ne karar alacak olsam ne sorunum olsa hemen buna sorar fikir alırdım, veya çok güzel bişi olsa ilk buna anlatırdım yoksa içime sinmezdi. Ama şimdi bunların hiç birini yapamıorum. O çokk uzaklarda, ve hayattlarımız çok farklı, artık iki muuzur genç çocuk değiliz.. Tanrı bildi de uzak şehirlere attı ikimizi, Tanrı gördü...
Bazen diyorum ki keşke bu yaşananların hiç biri olmasaydı da biz çok iyi arkadas olarak kalsaydık, her sorunumuzu, mutluluğumuzu birlikte paylaşsaydık, birlikte gezip dolaşsaydık... ne var dı oyun oynayacak ne vardı her şeyi bozacak bilmiorum ki................................
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder