Ve evet kabus geri dönüyor...
Bundan bi 5 yıl kadar önceydi aile reisi babamız iş sevdası ugruna yollara düşüp malum ülkelere gitmişti. Gidincede yerleşmeyi düşünüp bizi baya bi üzmüştü. 3-5 ay gelmemişti. Abim ciddi bi şekilde rahatsızlandığında dahi umursamaz cümlelerle geçiştirmişti durumu sırf gelmemek için... Yaklaşık 2 sene kadar bizim aile zor bi dönemden geçti. Ben o aralar çok farkında değildim olanların, çünkü kör kütük aşıktım... Dışarda kimi gün harika kimi gün berbat geçerken, evde her akşam berbat geçiyordu. Annem depresyona girmişti, babamınsa mikinde bile değildi...
"erkekler gider,kadınlar ağlar, erkekler döner kadınlar yine ağlar, erkekler hep gider, kadınlar hep kalır"....
Evde tüm yaşananları sadece ona anlatabiliyordum, o ne kız arkadasımdı, ne de sevgilim ama en büyük sırdaşımdı. Neyse ben o dönemi aşkın etkisiyle çok etkilenmeden geçirdim çünkü aşk hayatımda acaip fırtınalıydı (yukarı tükürsen bıyık aşağı tükürsen sakal içerikli hayat)..Ne kadar uzattım dimi okurken ee diosun içinden. eee?
Eeesi babam yine dellenmiş, çıkıp üç-beş ülke gezicem diomuş ve annemsiz... Annem yine tedirgin, telaşlı, üzgün. Babamınsa yine hiç bir şey ve hiç kimse mikinde diil. Kardeşim yine çok
üzgünnn, abimse rahat bırakın ne istıosa yapsın dio. Benim olayı karşılamamsa bu sefer tıpkı
savunmasız küçük bi çocuk gibi oldu. "Ne gidiomuymuş, nereye, nasıl, ama ya gelmezse geri, ya yollarda başına bişi gelirse, ya dönemezse....." ve boğazıma takılan o kocaman düğüm, tutulamayan gözyaşları, ancak fısıltı halinde çıkabilen "yaa gitmesin nolur" :'(
Bu erkekler neden böle ya, neden istedikleri anda hayatlarını , tüm yaşanmışlıklarını orada o anda bırakabiliyorlar. Neden duyguları çabuk ölüyor ve neden eşe olan bu duygular ölünce çocuklar da hayatlarından kolaylıkla silinebiliyor ve neden hiç vefa duygusu taşımıyorlar...neden sonsuz sevemiyorlar hiç kimseyi ve hiç bir şeyi.. En aşkımdan ölüyorum, diyen 3-5 ay sonra başkasını buluyor, bu kaypaklık bu dangozluk neden?
Biz kadınlar hep mi terkedileceğiz hayatımız boyunca, bugun olmasa yarın, yarın olmasa öbürsü gün ama mutlaka bir gün en sevdiğimiz tarafından terkedileceğiz...
Janjan o zaman tüm dertlerimi sen dinlemiştin, bana akıl vermiştin. bak işte şimdi yine aynı şeyler oluo, ben yine dertlendim ama sen yoksun, kim dinlicek şimdi beni...
Unutmuşum ama sen de onlardansın, sen de onlar gibisin, gitmeden duramazsın ....
"Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın o zaman, Bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden, seni sevdiğimi işte o gün anlarsın..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder